De naam van mijn (web)site is een samenvoeging van mijn achternaam 'Raa' met het Japanse begrip 'kokoro': verbindig tussen 'geest en hart'.
Kokoro manifesteert zich o.a. in een empathische levensstijl. Het is niet tastbaar, het is iets waarvan de buitenwereld kan merken dat je het hebt en laat groeien. Je kan je eigen 'kokoro' een leven lang ontwikkelen. Het gebeurt in contact met anderen en is nooit klaar.

De ontwikkeling van mijn Kokoro is het uitgangspunt van mijn fotografie. Bij het fotograferen dienen mensen zich op hun gemak te voelen.

Mijn interesse voor fotografie begon toevallig:
In 1971 ging ik acht maanden als au-pair naar Toronto.
Ik kreeg een Yashica spiegelreflexcamera in handen met het verzoek de familie in hun gewone doen en laten te fotograferen. Ik had er meteen plezier in en zag dat ik anderen er ook een groot plezier mee deed. Doordat ik al een band had opgebouwd met dit gezin kon ik kiezen voor een natuurlijk en on-geposeerd karakter van mijn beelden. Op een vanzelfsprekende manier ontwikkelde ik mijn vaardigheden. Door mijn eigen foto’s te bekijken, kreeg ik vertrouwen in mijn talent.

Ik gaf in de jaren zeventig les op een Montessori school in Amsterdam. Ik concentreerde mij op de overdracht aan kinderen van creativiteit. Ik leerde veel van hun totaal ongecensureerde scheppingsdrang.

Na deze periode maakte ik lange reizen naar Griekenland, India en Japan (1985-1986) . Vooral Japan maakte diepe indruk. Ik werd geconfronteerd met een totaal andere levensinstelling: Het zich voortdurend verplaatsen in de ander is een voorwaarde om goed te functioneren.

In 1991 begon ik op het toenmalige Grafisch Lyceum (nu Mediacollege Amsterdam/ 'Ma')  te werken als opleider van docenten in de praktijk.

Op het 'Ma' kwam ik in contact met verschillende visies op creativiteit waardoor ik mijn eigen visie verder kon ontwikkelen.

In 1995 won ik de hoofdprijs van de 'De Nederland Foto-Trofee': een Nikon F90X analoge camera met objectief . Mijn foto werd gepubliceerd in o.a. het fotoblad Focus. Deze waardering stimuleerde mij enorm. Ik ging er in mijn directe omgeving op uit, geïnspireerd door wat zich op dat moment voordeed. Een korte periode wijdde ik mij aan thuis geconstrueerde stillevens, maar de tochten buiten met het toevalselement trokken mij meer.

In 1997 ging ik op bezoek bij een vriend op zijn woonboot in de Amstel met de naam 'Verwisseling'. Ik werd zo getroffen door het beeld van de Rembrandttoren aan de overkant dat ik terugkwam om er een foto van te nemen.
De hoogbouw aan de Amstel leek na de komst van de Rembrandttoren niet meer te stuiten. Rond 2003 legde ik deze veranderingen vast in een serie foto’s die ook het gebied van de Omval betrof.